اطرافیانم را دوست دارم   ,که اگر نبودند زندگی کمرنگ می شد .

دیروز عاشورا بود  چه گریه ها که  در کنار   هم  برای اماممان نکردیم  اما پایان شب که به روز سپری شده ام فکر میکردم  میدیدم که چه قدر این عزاداری  با عزاداری های معمولی فرق میکند که در این عزاداری به رضایتی دلچسب میرسیم  چون رضای خدا را در ان میبینیم ولی در دیگری احساس از دست دادن وفراق است  ورضایتی هم به دنبال ندارد .

دراین روزها دادن نذری ها  وبه یاد هم بودن برای گرفتن نذری,حال وهوای دیگری دارد  . ای کاش همیشه همین گونه به یاد هم وکنار هم باشیم .