به گمانم بزرگترین دارایی ِ زندگی ِ من
همین دوست های دیده و نادیده هستند...
همین دوست هایی که برایت پیغام می گذارند...
که اعلام می کنند حواس شان به تو هست...
همین ها که با دو سه خط پیغام نشان می دهند چقدر دل شان پی ِ تو ،
دل ِ تو و درد ِ توست....
همین ها که پی جویند...که نباشی دلگیرند...
همین ها که دلتنگ ات می شوند و بی مقدمه برایت می نویسند...
با بهانه ، بی بهانه دو سه خط شعر می فرستند...
که بدانی خودت...
وجودت...
خوب بودن حال و احوالت برای کسی مهم است...
دو سه خط پیغام،
حس ِ شیرینی ست که بدانی بودن ات برای کسی اهمیت دارد،
نبودن ات کسی را غمگین می کند...
خواستم بگویم که چقدر این دارایی های زندگی ام،
این دوستان ِ دیده و نادیده، برایم پُر ارزش ند...
که چقدر خوب است دارمشان...
چه خوب است هستید
|