دلم هوای نوشتن دارد  , اما دلتنگم  ودستم مرا یاری نمیکند , هوا ی بیرون ابری و زمستانی است  .

دلتنگم و بی هدف مینویسم   , دلم برای خیلی ها تنگ است  .  دیدن بعضی ها را که باید به دنیای دیگر امید داشته باشم   وبعضی دیگر هم انقدر دورند  که فقط باید با یادشان لبخندی بزنم .........  احساس ادم کوری را دارم   که در یک جنگل  راهش را گم کرده  ,   ان جنگل احساسم هست و من   بیچاره  و دلتنگ .

 متاسفانه  این پستم با عنوان وبلاگم جور نیست   اما چه کنم  دلم هوای نوشتن دارد  هر چند که زیبا نمینویسد .......

دل بارونی من هوس تگرگ و کولاک دریا را کرده , ومن توی قایق  چشمم به دنبال  کسی هست که به دلتنگی من پایانی خوش بدهد .  

                          نه از رومم  نه از زنگم        همان بی رنگ بیرنگم      

                                   بیا بگشای در     بگشای دلتنگم
                                                 

امروز حسابی فکرم مشغول هست  ,   گاهی نمیدانم   که بعضی از  کارهایم درست است یا نه ؟

سالها پیش  یعنی زمانی که ازدواج کردم  از کارم استعفا دادم  , سالها با بچه داری وخانه داری گذشت.

الان بچه ها بزرگ شده اند   ,   نمیدانم که اگر کارم را ادامه میدادم بهتر بود یا نه ؟

چند روز پیش  به جلسه انجمن دخترم رفته بودم  .  غیر از من همه شاغل بودند  ,  دکتر,  پرستار , معلم   ....  احساس میکردم به خاطر شغلشان  اعتبار بیشتری دارند  ,  نمیدانم  شاید هم زیادی حساس شده ام .

البته وقتی به صورتشان نگاه میکردم  خستگی از رویشان میبارید  ,  اوضاع لباس پوشیدنشان هم نشان میداد که بدون توجه فقط چیزی پوشیده اند که بیرون بیایند .....

خیلی دوست داشتم نظر شان را در مورد کار کردنشان بدانم  ولی امکان نداشت .....

نمیدانم اگر به کارم ادامه میدادم  راحتی و رضایت الانم را داشتم    یا نه   شاید هم اوضاعم  بهتر می بود    .... 

گاهی  نمیدانم .........

سلام  به  امروز .... سلام   به  روزهای گذشته  و   روزهای خوبی  که   منتظر  امدنشان   هستم  ..... 

مثل برق  روزهایم میگذرد  انگار سرعتشان  از قبل  بیشتر شده ,  بچه هایم بزرگ میشوند   قدشان از من بلندتر شده  , امروز به مدرسه  پسرم رفته بودم  یکی از دوستانش جلو امد  و  سلام کرد   از بزرگ شدنش  تعجب کردم   نسبت به پارسال بلندتر  و مردتر  شده بود   ..........  انگار  همه چی در حال  مسابقه  با زمان هست.

به خودم فکر میکنم  که باسرعت به کدام سمت  میروم    اگر با همین سرعت  به پیری   برسم  خیلی بد میشود  هنوز   ارزوهای زیادی  دارم  .

به خودم و  خواستنی هایی  که   هنوز بهشان نرسیده ام  .

به خودم فکر میکنم و به اطرافیانم  و به  محبتهایی که  تا دیر نشده  باید  نثارشان کنم  ........  به خودم فکر میکنم .......

دیروز به عیادت برادرزاده شوهرم رفته بودم   که تازه شیمی درمانی را شروع کرده  ,   از ان موقع تا همین الان  ناراحت وغصه دارم  .

گاهی چه قدر دنیا برایم تنگ میشود ,   نفسم میگیرد  باورم نمیشود که دختر به این قشنگی تا چند وقت دیگر باید با موهایش خداحافظی کند .

اخ که چقدر دلتنگم   .....   چقدر هوا برای نفس کشیدن  کم است   اخ.............